De wortel in de afdaling vd Zuidwest hoek(hoog/laag). Aan het eind vh rechte deel ... hij zat rechts en ik dacht dat bij contact ik links de bocht zou uitvliegen. Het ontsnappingspad daar was al uitgedacht. Maar na een tijdje had ik door dat je hem altijd makkelijk kon passeren. Later als het links wat zanderig was pakte ik hem wel eens probleemloos mee. Het was eigenlijk symbolisch voor het leren rijden op de MTB. Van angstgegner via getolereerd naar vriend. Ik had geleerd wat ik aan hem had.
En nu is hij er niet meer. Ten prooi gevallen aan een brute zaag. Ik zal hem missen
