Nieuws: 26-03-2012 Parcoursonderhoud Geestmerambacht
Van onze verslaggever…
Ik kom nu al een paar jaar op het MTB parcours van Geestmerambacht. In het begin had ik er een hekel aan. Al die korte verraderlijke bochtjes, laaghangende takken en boomstronken waar ik altijd ¬met mijn trapper achter bleef hangen. Regelmatig kwam ik geschaafd thuis. Het ergste was nog de modder.
Met mijn Rohloffnaaf en hydraulische velgremmen kon dat geen excuus zijn om niet een rondje te gaan doen. Helaas de modder won het van mij en ik kwam pas terug als er weer een voorjaarsdroogte aan de gang was. In de afgelopen jaren zag je het parcours langzaam verbeteren. Er werd meer gesnoeid, boomstronken verdwenen en modderkuilen werden gevuld met zand. Het parcours werd steeds beter berijdbaar zeker in een natte periode. Ik pak nu steeds vaker een rondje mee op weg naar het MTB parcours van Schoorl. Eventjes trainen op concentratie noem ik het zelf. Bochten goed doorkijken, remmen en schakelen. Eigenlijk leer ik hier de basis.
Vorig jaar kwam daar een nieuwe dimensie bij. Mijn zoon Gijs van drie op zijn 12” MTBtje ging mee. Ik was zo trots als een pauw en hij vond het nog leuk ook behalve de modder. Nu we een paar weken van droog weer hebben gehad kom ik er weer iedere week. Ook zie ik dat er door de beheerder actief onderhoud wordt gepleegd. Er wordt flink gekapt, zodat door de zon en wind het parcours beter droogt. Ook worden er door vrijwilligers modderkuilen gedicht met zand. Na een oproep van MTB-Noordwest en MTB-deZeeleeuw om een paar uur te gaan zand kruien heb ik me ook aangemeld als vrijwilliger. Enerzijds omdat ik mezelf moreel verplicht voel, anderzijds om weer nieuwe mensen te ontmoeten met dezelfde hobby en passie. Om mijn zoon te besmetten met het MTB virus besloot ik hem ook die dag mee te nemen. Een middagje met zijn kruiwagen spelen vond hij vast leuk.
Op een mooie zomerse zaterdagmiddag stonden er een stuk of vijftien man en vrouw met kruiwagen en schep te wachten. De beheerder van het Geestmerambacht had op strategische plekken flinke hopen zand neergelegd. Stierenzand nog wel. Nog nooit van gehoord maar het moest de nachtmerrie van modder zijn. Het doel van die dag was de Noordwest hoek (hoe toepasselijk) van het parcours. Dit gedeelte vermeed ik al een paar weken met mijn mountainbike. Hier was namelijk niet door de modder heen te komen. In eerste instantie dacht ik dat we alleen maar gaten gingen vullen maar dit hele gedeelte werd voorzien van een mooie laag stierenzand, die dan later in de week met een frees door de klei en modder werd gemengd, zo werd mij verteld. MTB is dan geen teamsport maar bij dit groepje vrijwilligers was daar juist wel sprake van. Er waren kruiers, scheppers en stampers volgens mijn zoon Gijs. Hij deed dan ook vrolijk mee. Na twee uurtjes kruien was Gijs toch wel erg moe geworden en gingen wij voortijdig naar huis. De overige kruiers, scheppers en stampers gingen nog door tot in de late uurtjes. Het was nog erg gezellig hoorde ik een dag later tijdens de Bergrace in Wageningen waar ik mijn nieuwe vrienden weer zag. En Gijs? Die lag die middag vroeg te slapen, uitgeput na een dag hard werken en droomde over zijn MTB die hij vraagt voor zijn 4de verjaardag.
Nico van Langen