Wie zijn nou die ruim 1.000 leden, 800 donateurs en meer dan 230 vrijwilligers (en 3800+ volgers op facebook), die waarschijnlijk veel van de ±60.000 rondjes per jaar rijden op de MTB route Schoorl. De komende weken zullen we jullie kennis laten maken met een dwarsdoorsnede van de mountainbikers in de Schoorlse duinen. Vandaag aflevering één met Ronald Hijmering
Ronald is 56 jaar oud en huisarts in Alkmaar, vader van 2 volwassen kinderen en recreatief mountainbiker. Wedstrijden en georganiseerde ritten zijn aan hem niet besteed, een echte soulbiker dus.
Ik rij nu zo’n 15 jaar wekelijks een rondje in Schoorl en kan er geen genoeg van krijgen. Zo’n bijzonder landschap, eigenlijk is het nooit hetzelfde en elk seizoen weer anders. Lekker in de buitenlucht actief bezig zijn geeft een topgevoel.
Vroeg in de ochtend door een maagdelijk vers gevallen en knisperend sneeuwlandschap als eerste het rondje van Schoorl rijden was qua natuurschoon wel de meest bijzondere ervaring. Daarnaast heb ik eens een hardloper bijgestaan met acute hartproblemen midden in het bos.
(noot van de redactie: Toch mooi dat er op zo’n moment net een gediplomeerd arts op de fiets voorbij komt!)
Heel positief, eigenlijk nooit problemen. Vriendelijk groeten en rekening met elkaar houden zijn daarin wel belangrijk. Zeker als het ruiters betreft, omdat een paard toch altijd enigszins onberekenbaar is. Wel kan er nog beter worden aangegeven dat de route een mountainbikeroute is. Nu kom je zo nu en dan wandelaars tegen, die het idee hebben over een wandelpad te lopen.
(noot van de redactie: We zijn hier, in overleg met Staatsbosbeheer, mee bezig momenteel)
Het doorkijkje op de hei vlak voor hoog en laag. (met een brede grijns) Kijk zelf maar naar de foto, als je wilt weten waarom. En dan staat in dit jaargetijde de heide nog niet eens in bloei.
Ik hoop dat het niet te druk wordt nu we zo de loftrompet steken over de mountainbikeroute in Schoorl en haar gebruikers;-)
Wie zijn nou die ruim 1.000 leden, 800 donateurs en meer dan 230 vrijwilligers (en 3900+ volgers op facebook), die waarschijnlijk veel van de ±60.000 rondjes per jaar rijden op de MTB route Schoorl. De komende weken zullen we jullie kennis laten maken met een dwarsdoorsnede van de mountainbikers in de Schoorlse duinen. Vandaag aflevering twee met Ton Jonker.
Ton Jonker is ICT’er bij een woningcorporatie in Amsterdam, recreatief fietser. ton fietst met regelmaat een MTB-marathon en is zelfbenoemd vossenfluisteraar.
Sinds ik in Bergen ben komen wonen rij ik elke week 1 tot 3 keer ’s morgens vroeg of ’s avonds laat bij zonsopkomst of zonsondergang het rondje. Het is bijna mythisch dat dit kan en mag. Naast Schoorl rij ik ook graag en geregeld in de door PWN beheerde duinen. Een gebied met toch weer een heel andere karakter dan de Schoorlse duinen.
Het is mijn achtertuin! En als ik zin heb kan ik even snel een rondje trappen. Heerlijk na een dag werken op kantoor. . Gewoon lekker genieten.
Ik kom ook graag in de Schoorlse duinen om te wandelen. Onderhoud samen met mijn vrouw onze tuin en doe graag klussen in en rond het huis.
Het doorkijkje naar de zee bovenop de Zwarte blink bij zonsondergang. En (met een knipoog) bij zonsopkomst de andere kant op.
Ik kwam met een aantal andere MTB’ers eens een niet verlegen jonge vos tegen, die de wereld aan het verkennen was. Hij liet zich zeker een minuut of 10 rustig bekijken en deed ondertussen zijn eigen ding. Zo bijzonder dat hij gewoon ongestoord zijn gang ging in ons bijzijn en pas na een poos weer rustig verder het bos inkuierde.
Meer technische afwisseling, minder snel en vooral zwaar. Een voorrecht dat we hier straks kunnen fietsen.
Als bestuur van een mountainbikevereniging wil je het liefst positief met je passie bezig zijn; fietsen! Helaas worden we op dit moment geconfronteerd met een tweetal vervelende en negatieve zaken, waar we graag iets over kwijt willen.
Het is een kleine groep mountainbikers, maar ze hebben - soms ongewild - een grote impact op de beleving van overlast van andere recreanten in de Schoorlse duinen. De mountainbikers die op verboden paden rijden en niet thuis geven, als ze worden aangesproken op hun gedrag. Net als voor de wandelaars, ruiters en Staatsbosbeheer is deze groep ons ook al langere tijd een doorn in het oog. Het onaangepaste gedrag zorgt voor vertragingen in het formele besluitvormingsproces van de nieuwe route en werkt behoorlijk demotiverend voor de vrijwilligers die hun ziel en zaligheid in de nieuwe route steken.
Door je aan de regels te houden kunnen we eenvoudig samen genieten van al het moois dat de Schoorlse duinen te bieden hebben. Met respect voor elkaar en de natuur. Dat bewijst het overgrote deel van de wandelaars, ruiters en mountainbikers dagelijks en al ruim 20 jaar!
Dus - kleine groep - denk even na voordat je doet. Houd je aan de regels en rij alleen op de paden waar dat is toegestaan. Hou rekening met anderen en blijf altijd vriendelijk. Respect begint altijd bij jezelf. Je verdient respect door je zelf respectvol te gedragen.
Wij zijn 5 jaar geleden samen met Staatsbosbeheer het project rond de nieuwe route gestart. De omlegging van de mountainbikeroute maakt integraal onderdeel uit van de plannen van Staatsbosbeheer en de Provincie om de natuur de ruimte te geven in het westen van Schoorlse duinen en de recreatie te concentreren in het oostelijke deel van het gebied. Bij de voorbereiding en uitvoering van de plannen is altijd zorgvuldig omgegaan met de natuurwaardes en de belangen van overige recreanten in het gebied.
Wij betreuren het dan ook te moeten melden dat we vanaf september 2015 wekelijks, vaak dagelijks, te maken hebben met (ernstige) sabotage aan- en slopen van delen van de nieuwe route. (Deze route is nog in aanleg en niet open voor publiek!) Dat er tegenstanders van de route zijn kunnen we begrijpen. Het recht in eigen handen nemen is volgens ons echter nooit de oplossing. De vernieling van de erosie werende maatregelen heeft helaas ook geleid tot schade aan de natuur. Daarnaast lopen onze vrijwilligers door de sabotage en vernielingen onnodig gevaar om (ernstig)ten val te komen. Vrijwilligers die, geheel belangeloos en zeer zorgvuldig, vele uren aan de nieuwe route hebben besteed onder toezicht van Staatsbosbeheer.
Helaas weten we niet wie of welke persoon er verantwoordelijk is voor deze acties, wij zouden namelijk graag met hen, hem of haar in gesprek gaan. Wij geloven in constructief overleg om samen, binnen de mogelijkheden van de vergunningen, tot oplossingen te komen. Stop alsjeblieft met saboteren, slopen, termen als “oorlog” en “steeds harder wordende acties” en ga gezamenlijk met ons op zoek naar oplossingen. In andere natuurgebieden in Nederland en in het buitenland lukt het immers wel om samen van de natuur te genieten. Dit moet in Schoorl, net als in de afgelopen 20 jaar, toch ook kunnen?
Wie zijn nou die ruim 1.000 leden, 800 donateurs en meer dan 230 vrijwilligers (en 4.100+ volgers op facebook), die waarschijnlijk veel van de ±60.000 rondjes per jaar rijden op de MTB route Schoorl. Vandaag aflevering 3 met Roman & Cindy Wiersema
Roman & Cindy Wiersema actieve multi sporters en in het dagelijks leven ouders van 2 puberende zoons. Als tandarts en praktijkmanager genieten beide met volle teugen van het paradijs in de eigen achtertuin/De Schoorlse duinen, natuurgericht genieten maar ook competitief jezelf en elkaar uitdagen.
Op een ijskoude zaterdagochtend in februari, met een temperatuur van -2 en een harde oosten wind, spreken we af met Roman en Cindy bovenop de Zwarte Blink, één van de hogere punten in dit deel van de duinen.
Niet dat jezelf verbeteren geen doel meer is maar tegenwoordig wil ik nog meer genieten van al het moois dat je voorgeschoteld krijgt in het duingebied. Misschien iets te veel genieten vult Cindy met kwinkslag aan. Immers hij kon haar toch echt niet bijhouden bij een recente wedstrijd over het strand.
Beide komen nu 1 of 2 keer per week met de mountainbike in het duin en richten zich nu meer op het duurvermogen. Gisteren voor het eerst twee rondjes wordt er gelijk met enige trots bij vermeldt. “We zijn in training voor de 5 van Schoorl.” Alleen zomers mijden ze het parcours, want dan is het, ondanks het intensieve onderhoud, toch wel erg mul in het westelijke gedeelte.
Ja, waarom niet? We wonen aan de rand van het duin, op een(lange) steenworp afstand van het bezoekerscentrum en het is gewoon de mooiste plek om lekker ontspannen of actief bezig te zijn; niet te evenaren zo mooi. Het is al eerder gezegd, maar elke keer als je het duin bezoekt is het weer anders. ’s Zomers zoeken we vaker het Noordhollands Duinreservaaat op voor de langere duurtochten.
We hebben hier te maken met een zeer sportief stel. Schaatsen, tennis, cross-triatlon (Ameland, de Weissensee) en Cindy heeft de combinatie van Egmond weer gedaan. Dat allemaal naast twee drukke banen. Lekker zondagochtend weg en ontspannen door inspanning.
Cindy: de stilte vroeg in de ochtend of laat in de avond, niemand te bekennen en dan lekker je rondje rijden.
Roman: net geboren veulentje en dan beide in koor: “Een mooi vers sneeuw dek!”
Roman en dan vooral Cindy komen vaak in het duingebied met de MTB, maar ook als hardloper of met de honden. Terwijl Roman instemmend knikt verteld Cindy dat ze soms wildrijders tegenkomt, maar ook loslopende honden in het broedseizoen. Als iedereen zich aan de regels houdt en bovenal rekening houdt met elkaar dan kan er geen enkel probleem zijn.
Voldaan, opgeladen, genieten, bijna orgastisch………… of nou ja schrijf dat laatste maar niet op ;).
Qua plaatje het uitzicht rondom vanaf de zwarte blink en ook het heideveld vlak voor hoog en laag in de zuidwesthoek is prachtig als de heide in bloei staat en heerlijk ruikt (aflevering 1), maar mountainbike technisch gezien de stukjes met mooie slingerende kombochten tussen de bomen door. Ter hoogte van de bokkenweide ligt zo’n mooi stukje.
(opgetekend vlak voordat de iPad batterij in verband met de ijzige kou de geest gaf)
Zorgen jullie er wel voor dat we op de foto niet naar voren komen als een stel, waarbij de man en vrouw allebei met een identieke outfit gezellig samen op pad gaan. Redactie: ‘komt voor elkaar ;-)’
Wie zijn nou die 1.000 leden, 800 donateurs en meer dan 230 vrijwilligers (en 4.100 likes, and counting….., op facebook), die waarschijnlijk veel van de ±60.000 rondjes per jaar rijden op de MTB route Schoorl? De komende weken zullen we jullie kennis laten maken met een dwarsdoorsnede van de mountainbikers in de Schoorlse duinen. Vandaag aflevering vier met Ronald Ernens.
Ronald is 36 jaren jong en werkt bij een gemeente in Noord Holland. Ronald is een echte recreatieve mountainbiker en racefietser maar vreest ritten als ‘Super sunday’, zeker geen recreatief ritje, op Texel niet.
Ik ken de route al vanaf begin jaren ‘90, toen nog het kleine ‘crossparcourtje’ rond de Niels Blink. In mijn middelbare schooltijd heb ik al met mijn eerste mountainbike rondjes gereden op de huidige route. Om momenteel in vorm te blijven en van de natuur te genieten heb ik naast het fitnessen het fietsen weer opgepakt… Ik heb één ongeveerde fiets waarmee ik alles doe; de weg, het strand en het parcours. Het rijden op het parcours in Schoorl is elke keer weer een fantastische beleving en de route is, dankzij het goede onderhoud, het jaar rond goed te rijden. Lekker twee uur sportief bezig zijn in de frisse lucht en genieten van het paradijs in mijn achtertuin, en die van vele anderen natuurlijk;-)
Het is lekker dichtbij, ik ga eigenlijk altijd op de fiets vanuit Schagen richting Schoorl; mooie warming up. Qua technische vaardigheden doet het rondje niet onder voor menig route in Limburg. En routes met zo’n groot percentage single track als Schoorl zijn uniek en juist dat maakt de route aantrekkelijk.
De verbinding tussen de Niels Blink en de Blijdensteinsweg, variatie, een mooi technisch flow-stuk met een mooie kombocht aan het einde.
Het is eigenlijk iedere keer weer een mooie herinnering, omdat geen rondje hetzelfde is…..hoe stom dat ook mag klinken, het is echt zo! Voldaan en tot rust gekomen thuiskomen. Volledige focus om een mooie lijn te rijden en even nergens anders aan te denken dan gewoon fietsen, de natuur is een wonderlijk ‘medicijn’ wat dat betreft.
In goede harmonie en ik vind het altijd erg opvallend dat je vaak nauwelijks iemand tegenkomt, waar blijven al die 2,2 miljoen overige bezoekers? Wellicht het gevolg en voordeel van een ieder zijn eigen pad? Ik heb daarom ook nooit het gevoel dat ik iemand in de weg zit of ik last heb van iemand anders, samen redden we het wel. Naast het fietsen recreëer ik zelf ook lopend in het duingebied, en dan ervaar ik hetzelfde.
Ik hoop op meer hoogtemeters. (noot van de redactie……check, double check!;-))
Respect voor de vele vrijwilligers die ervoor zorgen dat we nog steeds van het rondje kunnen genieten en het mogelijk maken.